Κάπου σ' έναν ταλαιπωρηµένο πλανήτη, υπήρχε κάποτε µια άπληστη χώρα, η Φοβερινική...Ο πόλεµος ήταν η ειδικότητά της.Στην άκρη ενός δάσους της Φοβερινικής, ήταν κάποια στιγμή ένα οπλοστάσιο...Σε µια γωνιά αυτού του οπλοστασίου βρέθηκε κάποτε µια χειροβοµβίδα που ήταν µάλλον διαφορετική από τις άλλες...
...…Σήμερα τα χέρια μου κέρδισαν βραβείο και εγώ μια αγκαλιά από την κυρία Ρένα. Η αγκαλιά της -το μεγαλύτερο βραβείο- είναι μια θάλασσα γιαούρτι. Δροσερή, γλυκιά, βελούδινη. Μέσα της ηρεμώ. Και μετά φτιάχνω ωραία πράγματα. Είναι σαν της μαμάς. Του μπαμπά, πάλι, είναι μια μεγάλη τραμπάλα. _x000D_
Πό..
"Διαβατάρικες σκιές στο σεντόνι της ζωής είμαστε." έλεγε συχνά ο πατέρας._x000D_
"Ας πορευόμαστε με γέλιο και τραγούδι. Κι όποτε σκοτεινιάζει ολότελα, _x000D_
χορό θα στήνουμε με το σκοτάδι. Αβάντι, μαέστρο!"_x000D_
φώναζε γελώντας κι άρπαζε την αγαπημένη του φιγούρα..._x000D_
_x000D_
Γινόμουν δώδεκ..
Κάθε πρωί, στη διαδρομή για το σχολείο, ο Χάρης δίνει ατέλειωτες μάχες με δράκους και τέρατα. Μάχες που τις κερδίζει πάντα με τον Μαύρο Ιππότη του. Μια μέρα συναντά έναν άλλο ιππότη, τον Φάρις. Κάτω από μια γέφυρα. Κουλουριασμένο και μόνο. Με ρούχα βρόμικα και σκισμένα. Μέσα από το παιχνίδι, γεννιέτ..