Ποίηση

..

[Inferno, XIII]_x000D_ _x000D_ Με το θάνατο ανοίγει η ψυχή_x000D_ πέφτουν τα σπόρια της στη γη_x000D_ τα παίρνει ο άνεμος μακριά και τα σκορπίζει_x000D_ τα καίει ο ήλιος κι η βροχή τα μαλακώνει_x000D_ και τα τρώνε τα πουλιά_x000D_ κι ένα στον κάτω κόσμο φτάνει και φυτρώνει_x000D_ _x000D_ Στο σκοτειν..

Γράφε κοντυλοφόρε μου, τι εγύρισεν ο ήλιοςκι αν δεν προφτάσω να τα πω, αν δεν καλομιλήσωποιος ξέρει, τάχα, να μου πει αν μ' έβρει η άλλη μέραστον πάνω Κόσμο της ζωής ή στου Βυθού τα σκότη...