ΥΠΟ ΔΥΣΜΕΝΕΙΑΝ - ΑΡΓΕΙΤΟΥ-ΤΖΑΜΑΛΟΥΚΑ ΦΩΤΕΙΝΗ

Τα βράδυα της εξορίας που εμείς καθόμασταν στο τραπέζι και διαβάζαμε, η μάνα μας, απελπισμένη, πόσο θα κρατούσε αυτή η κατάσταση; Δεν έδειχνε να τελειώνη, έκλαιγε. Της συμπαραστάθηκε η γάτα μας, η ίδια γάτα που την είχε ζαλίσεσι η τρικυμία στο ταξίδι προς το μοιραίο Λεωνίδιο. Την κύτταζε καθισμένη απέναντί της και έκλαιγε κι αυτή. Με δάκρυα το ζωντανό. Το πιστεύετε; Όταν οι άνθρωποι είχαν γίνει «άνθρωπος ανθρώπω λύκος», μια γάτα γεμάτη κατανόηση έκλαιγε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)