Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ (ΕΠΙΤΟΜΟ) - ΑΡΚΑΣ

«Πες μου, άγγελε, γιατί αφήνετε τους ανθρώπους στην αγωνία και τον φόβο;» απορεί ο πρωταγωνιστής της σειράς, παροτρύνοντας να προσφερθούν επιτέλους στην ανθρωπότητα κάποιες ενδείξεις για τις μεταθανάτιες προοπτικές της. Αναπτύσσοντας το επιχείρημά του, μάλιστα, αναφέρεται σε σοφούς που, για να λύσουν το μυστήριο του θανάτου, «καταναλώνουν όλη τους τη ζωή και στο τέλος, όταν πεθαίνουν, τους παίρνουν τέσσερα κοράκια και δεν έχουν ιδέα πού τους πηγαίνουν». Για να δώσει την ευκαιρία, στον άγγελο, να βγάλει το συμπέρασμα ότι: «οι σοφοί δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα!»Οι αναγνώστες του Αρκά όμως, σοφότεροι από τους σοφούς, μαθαίνουμε με κάθε λεπτομέρεια τις γραφειοκρατικές καθηλώσεις του παραδείσου, την πλήξη και την ευνοιοκρατία ή τους συμβιβασμούς του με στερεότυπα, όσο και τους φιλέρευνους πειραματισμούς στην κόλαση, για επινόηση νέων βασανιστηρίων! Όπως μαθαίνουμε, χάρη στα σκίτσα, ότι ο παράδεισος διαθέτει ειδυλλιακή ύπαιθρο, με διάσπαρτους κίονες και κυπαρίσσια, ενώ η κόλαση ζοφερές στοές και μεσαιωνικά σταυροθόλια. Κι αν συναιρούνται, έτσι, παγανισμός με ορθοδοξία και καθολικισμό, δεν είναι απορίας άξιο.